Biraz toz biraz kül

Bir tomar para

Ve biraz yemek masanın üstünde

Yaşlanmış ahşabın gıcırtısı 

Kulakları silkeleyen o tını

Bir tomar para

Miktarı bile önemsiz

Varlığının değerini yaşatan

Bir ev var 

Her geçişimde daldığım

Bacası tütmeyen

Yeni nesilimiz gibi bir ev

İçinde bildiğimiz bir aile yok

Çocuk var her akşam oynaşan

Anne var başında bekleyen

Baba var oturan 

Bu kadarız işte

Oturma odasında açık birkaç valiz ve dağılmış kıyafetler

Kifayetsiz kelimelerle süslenmiş kavgalar

Suskun akşamüstleri

Özlenen sessizlik, hıçkıran çığlıklar

Bir kucak sevda ve uğultusuyla yaşamanın

Modası geçmiş 

Bir dönemin yasaklı,

Bir dönemin şaşaalı kitapları

Kıvrılıp ayrılmışlar kenar köşelere

Evin her yerinde anadolu yaşamış fırsat buldukça

Yakışmamış ancak giyilmiş paltolar

Altı soyulmuş ayakkabılar

Bir tamburla başlayan şarkılar açılmış nedense her akşam

Her akşam bir masanın etrafında

Bir tomar para diyerek başlamış sohbetler

Peşi sıra dertten kaçmak için 

Ellerinde ne varsa kahkahalarına sığdırmışlar

Her masanın yalnızlığı da başka oluyor 

Aslına bakınca anlamı yitirilen birkaç hikayeden başka bir şey değil zaten