Denizci

 

Benim adım denizci
Evim doğuya bakar
Ardıma bakarken hep sağımdan bakasım gelir bu sebepten
Ve artık oturduğum bankların hep sağ tarafı boş kalıyor
Beklediğimin aksine
Senin yangının,
Benim yağmurum.
Mazgalları taşıran bir hezeyan ile kaybediyoruz kendimizi de
En nihayetinde ölüm var diyerek.
Oysa
Yaşlı adamın ölümüne mi
öldürülüşüne mi hayret etmem gerekiyordu
Ayırımı giderek kayboluyor
Bilincimin kılcal damarlarında
Buna muktedir yazılan her metini
Bir ağıt sevdasıyla sarıp sarmalıyorum
Kırıp atıyorum üstümden bencilliği
Artık kaybı fark edilmeyen bir şehrin
Avuntusunu yaşatıyor mezarlar
Üstüne kazınan her isimle
Yangınlara kafa tutuyor bir yerlerde evsizler
Saman kağıt bir sigara yakıyorum
Yangınımdan kalan ateşimle
Asırlarca anlatılmış
Kelimelerle yoğrulmuş ne varsa
Boğazıma düğüm oluyor
Susup kalıveriyorum
Yetmezmiş gibi seyrediyorum şehrimi
Bir tepeyi zirve olarak kabul edip
Suskunluğuma kale yapıyorum o vakit
Sessizliğim gürültüyü arttırıyor
Böceklerin narin uğultularıyla sabahları karşılıyorum
Arabaların asfaltla yaptığı amansız savaşı dinliyorum
İnsanların düzen telaşı
Böyledir diyorum
İnsanlar ve telaşları
İrkiliyorum birden
Ya ne olacak benim telaşım ?
Durulacak diyorum
Ama içimden
Kelimelere ses vermek
Gücümü kelimelere tüketmek
Benliğimi feda etmek gibi bir şey haline geldi
Bir süre izlemeliyiz
Elbet bir tepe buluruz bekleriz diye değil
Elbet gururlarımızla savaşırız diye belki de

Sessizliği tanı şair
Bir yıkımın içinde ancak narin bir sessizlikle dolaşabilirsin
Anlatıp çağırdığın
Belki yaka paça davet ettiğin
hiç kimse
Yanmış bir limana
Senin gözünle bakmayacak
Bilmem zikriyle değil ancak
Suyun yolunu çizmesi gibi
Dağların bile yol bulup kıvrıldığı toprakta
Yerini bilmen için.

' Sırf ellerin sıcak kalsın diye
Kedilere ve sevdalara sığınamazsın '