Ölüler

 Dumanların esiri evlere ait değilsin.

Geride döneceğin bir limanın kalmadı artık

Kendiliğinden kurtulabilmek için miydi 

bunca fedaların ?

Muharebenin kazananları

Aydınlık yarınlar içinde zaferlerinin keyfini sürecek elbet.

Ancak artık evi olmayan çocukların

hesaplarını yalnızca sana soracaklar.

Ezilmiş bütün çimenlerin baharı bekleyişinin bedeli

ve yürekleri gencecik atan her sesin

kırılmışlıklarını üstüme alıyorum.

Onlarla birlikte ve onların arasında

yalnızca ben ve sadece kendimle yaşamak istiyorum.

Cefasını bilinciyle tattığım hatalarımı

artık sonlandırmaktayım.

Nemli denizin kokusu

ciğerlerimi yakmıyor artık.

Bakıyorum da kızıl toprağın çocuğu olmaktan 

Çok uzaksın.

Haddini öğrenemedin

Korkaklığının esirisin.

Bu saat itibariyle

Sen aşık değilsin

Sevda ile atmıyorken yüreğin

Nefretin ve mermer sertliği sevda cümlelerin bilinmiyor.

Tanımına sığındığın

Üstüne serkeş oyunlar oynadığın kelimelerin içerisinde

yalanını silemedin.

Üstüne düşünmekten kaçınma alışkanlığın

Senin evin haline geldi.

Duvarlarına ve merdivenlerine aşık olduğun şehir

ve uğruna nehirlerce kan akıtılan Tanrıça yok artık.

Ağıtları dinlemekten bertaraf olmuş bir viranesin.

Tanımına yalnızca korkak sıfatı yetmeyen bir varlığa evrildin.

Kalbinin kırılmasına ve acıya olan hassaslığın öyle bir şey yarattı ki

Adım kadar eminim Şair,

o duvarları sen bile yıkamıyorsun.

Bunu düşünmekten ölesiye kaçtığını da elbette biliyorum.

Savrulmayı öğrendin ve hasılı 

Ona da sevdalandın.

Onların içinde olmaya alışacaksın.

Yine de güneş renkleriyle doğacak

Pek tabi senin için değil.

Aciziyetini kaybedemezsin.

Kızgın değilim.

Nefretimin yükünü omuzlarımdan attım.

Özlediğim basit hisleri taşıdım şu aralar.

Sen ne kadar değişsen de 

İnsanlık aynı kalacak

İnsanlar her zaman

ve maalesef ki 

ardında duracak.

Simsiyah bir geceyi 

Bu kadar tutkulu seyretmeyeli

Bencileyin bir asır olmuştur.

Genciz,

Ve yine de sevmekteyiz hayatı

bu devirin kılcal damarlarının bile nasıl değişebileceğini öğrendik.

Güzeliz, güzellik tanımını asıl olarak bilip buna muktedir bir asaleti omuzlarımızda taşıyacak kadar.

Yine ve yinelenen bir şekilde 

Tekrardan başlatacak kadar bir acı tecrübe yiyip bitiriyoruz bu kurtlar sofrasında.

Her yol ayrımında kefendeki yükleri döküp önüne cezanı bekleyemezsin.

Zamanın keskinliği dışında hakimi olduğun tek bir doğrun bile yok..