Eksiltilmiş

Uzun diyebileceğim bir süredir vücudumun her yerinin kendine ait notalarına bu kadar yanlış bir akor basılmamıştı

Hissetmek için artık yaralarıma dokunmaktan her tarafım irin doldu

Yazmak istedim

Kalemle bile değil 

Kanadıkça büyüyen tırnak uçlarımla hem de

İronik bir şekilde anlaşılmak üzerine başlattığım bu günlüğüm bir yerden sonra 

İntihar notum olarak gelmeye başlıyor..

Bunu yapacak duruma gelmediğimi biliyorum hatta bunu yapacağım herhangi bir ân olmadı ancak düşüncelerimin içinde gezinen hayaletten bahsetmem gerekiyor.

Söze geldiğinde gerçekliğe temas ediyor nedense

Hangi güneşin solgunluğunu taşıyor yüreğim bilmiyorum

Aksi ve uyumsuz bir parçam diyerek 

Yağmurdan kaçan insancıklara benzemek istemiyorum

Böyle biri değilim demeyeceğim

İşte apaçık bir şekilde böyleyim

Kabulleniş serüvenimde kendine has yeni bir yol çizgisi beliriyor 

Gözlerimin uzağı seçememesinden muktedir geç fark ettim

Kendime ait hikayemdeyim

Ayrıldığım liman sakinlerinin artık bir kızıl sevdasına sahip olmadığını iletmekte kırlangıçlar

Bir kızıl tanrıçanın daha kurbanı olmayacağım 

Yine de sokaklardaki sesler

Evlerin erkenden perdelerini indirişleri

Kaybedilmiş bir savaşın

Ve işkenceyle alınmış itirafların değerini gösteriyor

Kimse bu duvar neden burada diyemez tabi

Bu saat itibariyle kendime cellat olamam keza

Zira çığlıkları kabuslarımı süsleyen

Narin hayatlı sevdam gideli belki de 

Tekrar yalan iftiralarla donatmışımdır hayatımı

Dağın tepesine çıkmadığım sürece

Damdan düşmeyeceğimi düşünüyordum

Gün batımına bırakılmış okşamalar

Ve dünden arta kalmış şaraplar masada

Anadolu işlemeli halının yüzümde bıraktığı izi unutmadım

İçimin de içinde 

Söndürmeye çalıştığım yangının

Dumanı tüten bir hayalisin sadece

Haksız bağırışlarım

Yersiz nöbetlerim

Kendimden başlayan heyelanım

Giderek azalan günışığım 

Gözbebeklerimin titremeleri 

Sırf bu yüzden desem

Karşı çıkabilecek bir insan kalır mı ki

Hikayelerin anlatımı

Ne kadar gerçekliğe bağlı kalabilir ki 

Belki de sırf bu sebepten ötürü

Özenerek gülümsüyorum 

Merhametin ufacık kırıntılarına sığınıyorum

Bulup buluşturduğum kadarıyla yaşıyorum işte

Anlayacağınız efendiler

Bir adım ve bir korkum kaldı geriye 

Kendimden başkasını yıkmayan, yıldırmayan sahil esintisinde 

Avutuyorum kendimi.