Şehirlerarası rüzgar

 Dışavurum

Düşündüğümüz hissettiğimiz söylemeyi arzularken kendimizi kaptırdığımız ne varsa

kelimelerin aciz çabasıyla onları aktarmak ve fizikselliğimizin, kuralların sınırları dahilinde bunları göstermek niyetindeyiz.

Esasında bu çaba bir verimlilik arzı ve talebini oluşturuyor.

Kullanım açısından ise günümüz dünyasında yerini hala tam bulamamış bir vaziyette.

Pek çok insan hislerinin tam olarak nasıl güdülendiğini nelerden etkilendiğini bile bilmiyor.

Bu bilmeme hali bizi bir döngüye sürüklüyor.

Bazen genişleyen bazense daracık olup bizi boğacak bir seviyeye getiriyor.

Karşımızdaki insana karşı ne hissettiğimizi çoğu zaman tam olarak bilmiyoruz.

Ve elimizdeki en büyük ihtimal üzerinden devam ediyoruz.

Sevdiklerimizi neden sevdiğimizi

nefret ettiğimiz insanlardan esasında ne istediğimizi bilemiyoruz

bu tamamiyle bizim suçumuz değil elbet

bana kalırsa modern toplumun sorunları içerisinde  rahatlıkla ele alınabilir 

modern toplum bizi depresyon ve anksiyete sahibi yaptı.

enerjimizi hızlandırmamız gerekti.

durup düşünmek artık daha zor ve bunu her şeyimize yansıttık 

biz insanlar..

acele ettiğimizde ise kalıcı şeylerin ne olduğunu unutmak mecburiyetinde kaldık.

Bilincimizi, kelimelerimizi ve duygularımızı daraltarak kurtuluyoruz yüklerimizden.

Farkında olduğumuz şeylerin o "an"ın dışına çıktığımızda sanki bir hırkayı çıkartır gibi çıkartıp atma güdüsünü öğrendik.

Anlık serzenişler ve gündelik ağlayışların peşindeyiz.

Anlarımızın tadını çıkartmak arzusu ile suyunu sıkarcasına yaşıyoruz ne varsa 

Elimizde kalan hiçbir şey memnun edemiyor bizi zira heybemize yük koymak zaruriyetini ortadan kaldıran bir dünyada yaşıyoruz.

Kaybettiğimiz hislerimizi, düşüncelerimizi üstesinden gelmemiz gereken zorlukları görmezden gelerek sadece başka bir günün savaşını zorlaştırıyoruz.