Derlemeler

 Böyle bir terazi işte

Senin gözünden sakınıp koruduğun hisler

Onun kefesinin ilk feda edilecek pirinci,

Onun değerli eşyalarının

Senin kefende yeri bile yok.

Tadını alamıyorsun, çünkü yapamıyorsun.

Ulaştığın bu liman seni daha fırtınalı yerlere çağırıyor.

Ne yaparsan yap başaramıyorsun gibi

Fakat her molanda, karşılaştığın insanlar, senden çok daha gerideler

Senin fazlan var ve bu fazlalık bir eksiklik 

Zorla uyumaların zorla yaşamaların bu yüzden

Bundan sebep kendini yiyip bitiriyorsun.

Ama o yılan döngüsü asla son bulmuyor.

Çünkü eksiksin;

Bu cümleyi dile getirmediğin sürece ise anlamıyorsun

Kelimelere sığınman bu yüzdendi.

Sanırdım ki anlatınca, yazınca anlaşılırım.

Ama asıl kendimi anlamak için yazmam gerekiyormuş

Her şey benim içinmiş

Benim bu noktaya gelmem buna sebepmiş

-Çözümü bulacaksın-

İnancını kaybetmemen gerekiyor.

Asla olmaz dediğin şeyleri 

Yine en başından yaşıyorsun

Ve hatalarına basmadan yaşıyorsun

Çünkü öğrendin

Öğrendiğini biliyorsun ya

Daha da kazanacaksın.

Endişelenmeyi unutmalısın artık

Sonunda aradığın limanın yolunu buldum artık.

Sana karanlığa boğulmuş ve onunla yoğrulmuş kelimeler cümleler ve hikayeler getirmek istemiyorum.

Fakat ister alın yazısı ister yazgı istersen kader de ki inanan birisi için hepsi aynı sokağa çıkan farklı yollardır.

Asla istedikleri gibi, istediğin gibi olmayacaksın doğduğun ve fark ettiğin andan itibaren o yol senin için dönülmez bir noktaya geldi.

Bundan sebep kıvrılan her hikayenin sonunda boğulan ipler seni boğar hale geliyor.

Bu söylemleri bir uyarı olarak algılayabilirsin zira benim niyetim sadece içini yakıp kavuran bu acıya bir açıklık bir aralık koyabilmek. 

Onlar bu dalgaları köpürmüş limanların 

Neşeyle kahkahalar atan bu şehir insanlarının

Seni nerelere getirdiğini asla bilemeyecekler.

İçini gösteren bir ayna 

Asla var olmayacak

İçindeki son umut zerresi ölene dek 

Ölmekten kastım senin onu öldürmen ki ya sen bu dünya için öldüreceksin.

Ya da bu dünya yaşadığın değişimin son noktası olarak onu öldürmeye seni zorlayacak

Ve bu cinayet

Gene her değişimin gibi

Kimse tarafından bilinmeyecek.

Ve emin ol ki anlaşılmayacak da 

İnsanlar bakıyorlar

Duyuyorlar ama yaşamıyorlar

Bastıkları toprağı aldıkları havayı soluklarındaki değerleri

Görmek istemiyorlar

Senin çağının getirdiği kural da bu işte

Değişenlerdensin 

Ve bu çağın değişeni olarak görevin ve ödevin sadece ve sadece

Yaşamaya tutunmak

Kendi içinde çıkardığın anlamlar

Onların kelimelerinde bir yer bulamıyor

Onlar bu diyarların 

Savaşların ve yağmurların ardında kalmış köşeleri

Görmemek üzerine yaşıyorlar

Sıkışıp kaldığın bu zamanın değerlerini öğrenmek zorundasın

Elçi olmanın kuralı dokunulmazlık olabilir elbet 

Fakat ipin ucunda ölüm var idiyse bundan çekinecek de değilim 

Kendin olmak için yapman gereken fedakarlık cümlesinin zihnimdeki odalarda yankılanmasını seyrettim bir süre

Bu süre süregelen zamanda dakikalarla anlatılıyor

Oysa benim için seneler geçti

"Kendinden şüphe etmeyeceksin"

Bu cümle travmalar ve acılarla yoğrulmuş hafızamda zonklamaya başladı

Cümleyi keşfetmiş olmanın getirdiği bir düzeye geçtim artık

Bu kapıyı hep kapalı tutacağıma eminim

Ama bu evvela kapının zorlanmayacağı anlamına da gelmiyor elbet

Zira bir yol varsa bu yolun mutlaka yolcuları da mevcut olacaktı.