Yapaylık

Günlerden pazar

Bulutlar söz birliği edip toplanmış vanilyalı sahillere

Yağmur olmuş.

Bense

yağmur damlalarının yere düşmesini bekliyorum.

Hangi damlanın pencereye takılı kaldığını

hangisinden akıp geçtiğini ve bir çamura dönüştüğüne tanık oluyorum.

Bu şahitliğim bir suçun beyanı sayılmıyor elbette

gökyüzünde anlamını aramaktan vazgeçmiş bir mavilik buluyorum.

Hangi mavinin beni bu derece derbeder ettiğini hatırlamak istiyorum,

bulamıyorum.

Anımsayamıyorum bu turuncunun beni kapladığı zamanı

üstüm başım yaşam kokuyorken

beni ölümlere çağırıyorsun

ağıtlarla karşılıyorsun beni 

stiks nehrine çağırıyorsun 

o ilk tanışıklığı tattığımız yangın yakan merdiven aralarında

ben, bu ruhu bu karalanmış yüreği

senin eline parçalanmadan vermiştim

senin hatıranın geçtiği her yeri

sulara boğan 

senin sesin oldu sonraları

çığlıklarınla öldürdün duygularımı 

Efendiler,

bu kalem bu da dil 

taşa dönmüş kalpler dolup taşmışken 

kimin kimi ispiyonladığı da henüz bilinmiyorken

beni tutup savurmayın bir kenara nolur..

ve artık çocukça geliyorken geçmiş

 -üstünden ne insanlar geçmiş-

kaosu öğrendiğimi hatırlıyorum

huzuru aradığım bu yolda

ve artık huzura ait olamayacak lekeler taşıdığımı kabul ettim

bir süredir beklediği porselenin soğukluğundan belli olan kahveyi o ilk arzuyla içmeye çalışmayacağım

kendini kandırmaya çalışan

herhangi biriyim artık

sokaktaki karmaşanın arasında kaldığımda 

artık hiç kimse

neden orada olduğumu sormayacak

arkadaşlarımın nezdinde

bu durum bir karamsarlık timsali olarak anlatılıyor

halbuki her gün batımında her sahile inişimde 

uykusuz lodosun saçlarıma dokunduğu her bir anda

ciğerlerime kadar işleyen soğuğun sebebini unutmuyorum.

eğer ahalinin alaya aldığı durum buysa

huyumu üstünlük sayarım

bilirsin 

herkesin bir laneti vardır elbet

lütfuyla yaşatan

unutmamak nezdinde unutulmak

budur diyorum özüm 

yüreğimden eksilemeyen parçam budur benim

belki de

aslını bulana kadar yaşatacağım yeni yalanım 

budur.