Kurutulmuş kavga

Bir sabah vaktinde

Belki anlamsız telaşlar ve sokakların ıssızlığı gezinen bekçilerin omuzlarına sinmişken.

Bir ışık hüzmesi dağılıyor evlere

Kapılarımızı açmıyoruz nedense aydınlık geçmişlere

Güz yaprakları gibi savruluyor cereyan eden gençlik

Efendiler diyoruz

Efendiler kaybediliyoruz

kendimizden geçmek istiyoruz

kendimizi bile geçiyoruz

bir sessizlik uğruna

sesler çıkarıyor güneşi selamlayan emekçiler

eli ekmek tutabilen kim varsa 

belki de yaka paça sokağa atılıyor

başlayan bir sağanak var meydanlarda

neyin yağdığını bilsem de

söylemek haddim değildir

yaralarını saklıyor insanlık

kabuklarını çizdirmek istiyor belki de 

sokak kedilerine

kavrulan deriler 

köleliğin kaldırıldığını unutturmuyor nedense

ama nedense bu yelkenli kayboluyor sularımda

bulamıyorum işte

istemek deniyor

ne istediğini bilmiyorsun şair deniyor

Hele ki insan ne istediğini

kirlenmiş bir cam parçasını avuçlarına kanla bastırırıp bakmadan

nasıl bilebilir ki 

nasıl fark edilir ki gece omuzlarıma bir beton bırakır

katran yükü memleket meseleleri sinmişken aciz ruhuma

nasıl anlaşılır ?

hangi çiçeği koklayacağını bilmeyen bir arıya

kim ve ne ile yön gösterebilir

yüreklerimizi evlerimizde bırakıp 

parklarda ve sahillerde arıyorken ruhlarımızı

efendiler 

benim suçumu taşımamı istemeyin artık

bahtım yazılı kara kanunumu almayın benden

devrilmiş bir çöp tenekesi gibiyim 

üstüm başım bira kokuyor sayenizde

tütünle yoğrulmuş bir nefes 

ki nefesim ciğerime ulaşmıyor bilirim.

bir serinlik uykusu arıyor ellerim

kendimi aramaktansa O'nun telaşındayım.