Bir hayal belki de biraz turuncu

 Bilemezdik de zaten 

Gecenin kılıçlarla kapımıza dayandığını..

Köhne bir sokak köşesinde

Akılda kalan birkaç cümlenin tekrarını ederken fark ettik

Aslında bir bardağın ne kadar boş olduğunu..

Sözlerimizi verip gittik oradan 

Çünkü

Bilirsin bazen sadece inanmak gerekir

İnsana ve insanca çığlıklara

İkinci kez izlenen bir savaş filminde 'iyi çocukların' bu sefer ölmeyeceğine inandığımız gibi

Bir yudum daha aldık

Sert ve mağrur duruşları olan 

Ama tadına vardığımızda bizi buruk bir hüzün kaplatan o soğuk şaraplardan..

Ve bir korku ile başladı gecenin serzenişi..

Sanki hep içimizde kalmış eksik sevinçleri

Artık nedense unutacak

Hatta sevinç ve heyecan bir daha bu diyarlarda anılamaz şekilde bırakılacakmış gibi..

Tekrar ve 

Tekrar izledik bileklerinde kor alevler sarılı kızların 

Korkak denizcileri evlerinden ve limanlarından uzaklaştıran.

Büyülü bir arzuyla kaplı danslarını..

Ama zaten ne eve dönmek ne de 

Bu diyarların tunçla kaplı tepelerini görmek istiyorduk.

Yol bitti...

Gösteri ise daha yeni başlıyordu

Bir anda kopuveren o kahkahalar 

'ne güzel eğleniyoruz iyi ki de gelmişiz' ya diyen ağızlar açılıverdi.

Baharın güneşin selamını almış

Manolyalar gibi

Yol bitmişti fakat

Yolculuğun sonu geriye dönüşler içermiyordu nedense

Nedense gemisi limana yanaşan

Her kaptan, denizci ve yolcu

Yolun bitmediğini bilir gibi

Her zamanki alışkanlıkları ile

Meyhanelere ve şaraplarına sığınmıştı.

Bense rüzgarın esiri olmuş gönlüm ve denize hayran sesim ile

Bana ve beni anlatan kahverengi seslere 

Hikayeler anlatıp

Belki birkaç kuruş ve biraz ölü zaman kazanıyordum sadece..