Black

Senden sonra bir kedim oldu 

ve titremeye başladı ellerim 

öyle çok üzülmedim buna 

beni daha çok üzen aynaya bakmam oldu biliyor musun ?

düşünecek çok vaktim oldu

eni konu tartıştım kendimle kendimi

bir sonuca varamadım ama

artık korkmuyorum aynalardan..

değişmeyi düşündüm ya da ne kadar değiştiğimi 

kırıldığım ve üzüldüğüm anlar geçti gözümün önünden sırayla

geçmişimin ne kadar dolu olduğunu fark ettim

sonra da onları affettim 

çünkü biliyorsun ki bunun olmasını sağlayan kişi 

aslında bendim.

senden sonra 

siyah beyaza bir adım daha atamadı mesela

ama artık turuncuyla kaplanmıyor gökyüzü

bu beni biraz üzdü ama 

olsun dedim 

geçer nasılsa

bunu diyecek kimse kalmadı hayatımda

eskiden yalnız olmadığımı düşünüp anlatırdım insanlara çevremi

şimdiyse sadece koca bir pisliğe nasıl batıp sağ çıktığımı anlatıyorum 

zaten çok da konuşmuyorum

eskisi kadar gülümsemiyorum aslında 

ama ağlamıyorum da 

sen gittikten sonra herkes gitti 

ama sen geldiğinde kimse gelmedi

sonra sen de gelmemişsin aslında

onu anladım.

baştan aşağı ıslandım yağmurlarda 

olur da ruhuma bir damla düşer de temizler kirlerimden beni diye

ama olmuyormuş

hayal kurmayı da bıraktım neredeyse

senden sonra dikiş tutturamam sanıyordum

ama meğerse sorun dikiş tutturmaya çalışmakmış

bir nehirden akan suyun kendince bulduğu yolu izlerken fark ettim.

kısacası 

ne sana 

ne yıldırımlarla savrulan bu şehre bir kırgınlık kaldı içimde

öyle bir zelzeleydin ki 

sonunda ne sen 

ne de ben kaldık aslında.

ve bırak 

korkularım boğsa da beni

sahillere atarım nasılsa kendimi

bilirsin 

hüzne boğardım kalbimi

inadına kızıla boyardım çehremi

o devlerle boğuşmak 

benim haddime değilmiş 

sahi

niye söylemedin ?