Bir göz hizası

Savur o kızıl saçlarını ve dağıt ardında

Kirlenmiş paralar ve sararmış kağıtlarla dolu bu ahşap masayı

Her an

giderek ıslanan bu sokakları izlerken 

ve de damlaların cama vuruşunu yüreğimde hissederken 

Gözlerimi kapatmak istiyorum

Adım adım uzaklaşıyoruz

Biliyorum

Adını dilime sakladım ruhuma esir olmuş hüznün açıyor umarsızca bir gülümseme ile eski defterlerimi

Ve bir anda boşanıyor yağmur

Damarlarımızdan akıp gidiyor an be an

Sonra sen çıkıyorsun bir sokak lambasının ışığı yansırken odama

Ben kayboluyorum ay kalıyor geriye

Belki de adım kalıyordur geriye ruhum ve arta kalmış umutlarım çekip gitmiştir uzaklara

Çok uzaklarda sayılan bir kentin

Surlarından idam edilmiştir

saçlarım ve dağınık mevzularım 

Bilmem nedendir bu meczupluk kaldı ki bende

Kim getirdi beni bu dervişliğe

Ben kimdim ki

Kim oldum

Sormaktan korktuğum soruları

Suratıma çarpma

bilirsin vura vura öğrendim ben 

kafamı kayalıklara 

Ben ki

Sahile vurmuş yorgun bir gemiyim

Bu limandan ben gittim belki de

Ama sen neden kaldın 

Biliyorsun ki gelmek

Sadece gidenlerden sorulan bir hesap tutumudur.