belki de bir başlangıç

Kızıl kaplamış gökyüzünü
Ve sakince çevreliyordu
Hayat
Renk
Rengarek bulutlarıyla saçlarını

Giderek azalan bu sisler ormanında
Bütün çobanların ve baltalarıyla bir yol bulmuş insancıkların ardından
Kiremit rengi bir menekşeyi özlerdin
Bir kere daha
Yalpalanarak sokaklarında şehrin
Çiğnenmiş, ezilmiş yapraklardan bir yol bularak
Sana uzanan o ardıcın dalları arasına
Belki de en gözde yerine
Gizlemiştim
Metal duvarlar gibi sert ve mağrur
Kalbimi

Sonunda
Tepelerden ve yokuşlardan
Ansızın geliveren o bahar çiçeklerini
Kendine mahsus bir hüzünle izlerdin

Ve bazen onca uykunun ardında
Kabusların griliğe boyadığı
Fakat
İnadına ve haykırarak
Koyu kahve kalmış gözlerin
Avuturdu
Dalgaların yuttuğu limanın
Serzenişlerini

Yine de
Haykırarak
Hatta
Bilakis
Birden bütün kaldırımları
Sarıveren turunculara inat
Cesurca söylerdin
Bir yaşamın en taze kalmış anlarını..