Biraz mavi biraz kırmızı kısaca her zamanki gibi

Ve bazen bilirsin

Bazı anlar olur

Yaşantın devam eder ve çoğu zaman unutursun

Ama o anlar çıkmaz aklından

Sürekli ve sürekli kafanın içinde tekrar eder ve sen hep aynı yerde izlersin

Elin kolun bağlanmıştır belki de

Belki de sadece bir şey yapmak istemiyorsundur

Ama affı yoktur o zamanın

Kalırsın öylece

Bir köprü altında karanlık çökmüşken şehre

Sen de öylece çökersin işte o kaldırıma

Bir nefes daha alırsın içine çekerek o mazot kokusunu

Derin bir nefes

Gözlerini kapatırsın o  anlığına

Beyninin içinde beton bir ağırlık vardır

O ağırlık seni de ezer yavaşça

Ve durulursun

İnsan ateşin içindeyken ateşi tarif edemezmiş

Öyle olur işte

Kavrulup yanar yüreğin

Toz olur düşüncelerin de

Tek kelime çıkmaz o sert bir yumru toplamış boğazından

Gülümsedim öylesine

Çaresizim savruluyorum

Yine

Yine demiyorum fakat bu defa bir turuncu kaplıyor uykularımı

Sarhoş insanlar basıyor kabuslarımı

Alıp götürüyorlar beni maviliklere boğuyorlar

Sonrasında bir ses

Bir çığlık kaplıyor gökyüzünü

Belki de gök’yüzünü

Bilemiyorum fark ediyor mu

Görmedikten sonra hangi renk açsa bu menekşe

Mutlu olur muydun

Ya da durulur muydu kalbim bu çıkmaz sokağa inadına sapmaktan

Ve de son notaya basmanın zamanı gelmişken

O tambura gider miydi elin

Yoksa yırtık ellerime mi takıldı gözlerin

Bu mudur kırmızı hüznünün sebebi

Budur işte güvenilir bir limanın yanışı

Der miydi acaba

Yaşlı adam

O tabureye  son defa otursan bugün

Güneş belki de sarılıklar getirir miydi böylesine erkenden

Sırf sana hitap etsin diye uykularım

Alıp ne varsa denize atsan

Ya da üstünde ne varsa satsan

Parça pinçik kıyafetlerle dolaşsan bu ıssız şehirde

Korkar mıydın ay ışığından kaçmış sokaklardan

Ya da dinler miydin o ezgiyi

Bir kedi kıvrılıp uyumuşken o şöminenin başında

Ya da baştan alsak sevdanın tanımını

Sen gene siyaha vurgun böylesine hayran olur muydun

Siyahlar içinde gider miydin veya

Öylesine bizar etse ki kırmızı beni

Kana boyansa saçların

Hüznüme ancak bu yakışır bilirim

Rüzgarda savrulsa kelimelerim

Sen tutar mıydın o dizelerin elinden

Yoksa artık kayboluyor hayalin bundan mı bu yakarış

Karlar yağıyor

Ama sen o çam ağacını selamlamadın

Diye kızar mıydın

O gamzeleri küstürür müydün evrene

Bir gri cümle

Alıp götürür müydü yine ve yeniden seni

Yoksa bu gemi yandı

Ondan mı toz duman etraf

Artık sadece yıpratılmış bir yürek ve de kurumaya yüz tutmuş kelimelerle kaldım bu dağ evinde…