Sıcak bir rüzgar çaresizliği

Önemli olan tek şey devam edebilmek

suyun yolunu bulması gibi

sadece akmaya devam etmesi gerekir.

hayatlar buna bağlıdır

devam etme çabası

ama neden

sürekli paralel olarak kaybettiğin ya da öyle sandığın bir dünyada sürekli hisler ve düşüncelerle boğuştuğun dünyada

o kahrolası kanı bozuk toplumda neden

başka yolun yok çünkü

var olan bir tanrının muhtemelen sunduğu iki seçenek sadece bunlar

ölüm uçurum

o hep düştüğümüze benzeyenlerden değil

daha aydınlık

ama asıl sorun o ışıkta karanlık ve boğucu olmasına alışkınım ama neden aydınlık

belirsizlik hissinden kurtulabilseydim, eğer bir saniyeliğine bile olsa bu his benden gitmiş olsaydı ölmüş olurdum

ama hayır

ben karanlık ve dipsiz görünen boşluklardan düşmeyi ellerimle o boşlukların uçlarından tırmanmaya çalışmayı seçiyorum.

yaşın önemi yok, yaşanmışlıkların da

sadece hislerin ve düşüncelerin önemi var

bu soruya da neden diyebiliriz ama

neyse

hoş artık eşik değerim çok değişti hissetmek konusunda bir şey yapabilir miyim bilmiyorum

düşünce konusunda ise durum daha boktan

kafamda sürekli dolaşan düşünceler fakat bilinç üzerinin tamamen boş bir sokak olması sorunsalı

denizlere düşen sevgiler

dalgalara esir olmuş kırgınlıklar

kafanın içinde rüzgar olmuş aşklar

bir sedir misali uzanıp gitmiş alışkanlıklar

midesizce ve inadına tekrardan deneyip yaşamak

duvarlara morlarla boyanmış 'sen' ler

ve senden arta kalmış ormanlar

bütün limanlar kadar kederli ve her şeyden uzakta unutulmuş yaşlı adam

artık bakmaz oldu denize

beklemeyi bıraktı bizim ihtiyar

o gün son kez ağladı denizci

son kez karıştı feryatları denize

son kez yandı şehir

gözlerinde esir kalmış umudum ve gülüşünden arta kalmış hayatım

kelimeleri bile kullanmıyordu yaşlı adam

güveni kırılmıştı

belli ki kolu kırılsa bu kadar acıtmazdı

bütün gece sustuk

gereksizdi kelimeler

üstelik hatırlamıyordu

onlarca liman gezip yüzlerce insanla konuştuğu halde

adını bile zor hatırlıyordu

kelimelere bile kırılmıştı kısaca

her şeyden çok onlara hem de..