Ve bir yaz akşamından kalma gülüşü vardı

Bir sonbahar yaprağı

Bütün sıcaklarda kavrulmuş turuncularla yoğrulmuş

Biraz ıslanmış ve çokça da savrulmuş

Sadece gülümse biraz

Apolitik renkli kişiliğin ortaya çıkıyor böylelikle

İronik

Sessizliğin kavurduğu bir hayatı

Yumuşak siyah sesinle aydınlatıp şarkılara boğuyorsun

Şimdi bir anda o bardaki masadan

Geriye çek kendini

Unut saçlarının dağınıklığını

Unut buraya tedirgin ayaklarla gelirken

Seni saran korkuları

Bir bardak daha iç ve sus

Kahverengilere boyanmış uykularınla

Yaşasın serzenişlerle dolu geçmişimiz

Ve bi bok olmayacağı belli olan yarınlarımız

Lütfen ağlama

Tüm söylediklerim seni avutmak içindi zaten

Yeter ki  kabuslar girmesin rüyalarına

Ölüm ki –kendisini sevmeyi çok beceremeyiz-

Seni almaz asla

Üstelik daha yaşın 37 bile değil

Renklerin ağırlığıyla ve yağmurun sesiyle

Bütün enstrümanları sana atfediyorum bu gece

Sadece gülümse biraz

Bırak mimiklerinde hüzünler saklı kalsın

Yeniden denemek için yaşamayı

Duvarları seyredelim

Ve bir sigara dumanında

Ağır ve yavaş bir havayla

Kaybol bu gece.