Bazen sadece kırmızıyla küfür edebiliyorsun

KENDİMİ DIŞLANMIŞ HİSSETMİYORUM,KENDİMİ DIŞLIYORUM.

Karanlık basmadan

Kırların arasından

Melal

Ayın penceremizden süzülerek odayı aydınlatması gibi

Hıncahınç dolu sokaklarda

Göğüslerden isyan şarkıları yükseliyor

Şehirlerden ateşler yükseliyor

Koyu bir el

Adım adım günbegün uzak oluyorsun bana

Lakin sensizlik bu

Kolay atlatılır mı ?

Bizim gemilerimiz gökyüzüne yol alıyor

Karanlık basmadan

Kalplerimiz zincirli bu yüzdendir ki

Sen gittiğinden beri hüzün yağmurlarında ıslanıyorum

Ben artık yaşamak istiyorum

Mor menekşe açmış mıdır ki bu bahar..

Ölümü arzuladığımdan mıdır ki seni aldılar ellerimden ?

Keşke diyorum bazen

Kar şehrin kaldırımlarına hafifçe inerken ve gece çökmeye başlamışken keşke bitse bütün bu olanlar .

Sadece seni sevseydim her şey daha kolay olurdu.

Fakat sevmek değil ki bu

Merak sanırım

Tanıma isteği, hayatını görebilme isteği

Fakat belki de bunu hiç bilmeyeceksin ya da anlamayacaksın.

Önümde çabalamam gereken yıllar var ve ben bitsin istiyorum fakat öyle herkesinki gibi değil.

Ölümün bir şeyleri değiştirebildiğine inanmıyorum

Çünkü nedense sadece bir bedene sahip olmadığımızı hissediyorum.

Her karanlık hissettiğimde daha kötüsü olduğunu da görüyorum.

Fakat ben insanım.

Gel işte

Kimsin bilmiyorum

Belki de inandığım tanrımsın

Sadece seninle konuşsaydım her şey daha kolay olurdu.

Fakat anlatmak istediğim şeyi doğru anlatabileceğimden emin değilim.