Kuşlarda bazen susuyorlar aslında

Gökyüzünde

Sarı uçurtmalı ve elleri çiziklerle dolaşarak

Yağmurun merhamet ettiği evlere girdiler..

Onlardı çağrılan umudun kara yüzlü çocukları…

Biraz soğuk

Etrafta soluk bir telaş beton bir ağırlık suratlarda

Söz verdiler

O büyük odalardaki heybetli başlar

Çağırdılar ve söylendiler

Korularının gölgesine sığınıyorlardı

Onlar ki ateşi hükümdarına tapınıyorlardı

Gökyüzünün devlerine sahiptiler.

Sustum.

Senin yanında öylece çakılıp kalmak istiyorum

Al burada yalnızlığım

Biraz yıpratılmış ve çokça hırpalanmış

Ama sensin işte

Sen ki bize toprak anasın

Nedendir gözlerinin hülyası

Bu hayallere koşma arzusu neden

Çekip gitmeli buralardan

Hüzün kaplı gecelerden,çığlıklar dolu şehirlerden

İnsana insan olan yerlerden koşarak kaçmalı

Sahi neydi ölüm

Düşünmedikten sonra..

Bir hayali süslerken gözleri

O devrimi yaşatmalıyım

Tunç devin omuzlarında

Bir karanlık hükmediyor şehre

Neden geldin ki ?

Kızıl gökyüzünden ayrılıp uzun bakışlı kentin surlarına