H.R.

Saatin farkında değili,Ay’ın gökte kendini iyice belli ettiği bir vakit aslında pek bir önemi de yok.

Bir şeyler söylemeliyim, buna ihtiyacım var. Susmanın çoğu kişi için kadim bir olay olarak kabul edildiğini biliyorum ama aylardır her gün tonlarca cümle sakladım sırf senin için. Bu olay melankoli değil. Bir sırrı paylaşma  isteği gibi. Bilmiyorum belki belki sende çok farklı değilsin ya da belki senin için benim bir anlamım yok fakat bu durum bunları yazmamı engelleyemez. Bunları okuyacağın bile belli değil ama insanı yaşatan çoğunlukla umuttur değil mi ?

İnsan duygularını hissetmekten onları anlatmaya fırsat bulamıyor ve bence zaten duygular anlatmak için değildir. Eğer mutluysam bunu anlatmak yerine birlikte mutlu olmak isterim, eğer sinirliysem gider kızar, bağırırım. Neden sinirli olduğumdan size ne ki hem ? bunu pek çok duyguya yapabiliriz beni anladığını hissetmiştim. Duygusal olarak çökmüş durumdayım ki bu asla açıklamayacağım olaylardan biridir normalde, zihinsel olarak eksik ve dikkatsizim. İnsanlara o kadar soğuk bir izlenim vermişim ki kimse bunun farkında değil. Açıkçası ilk başlarda biraz üzdü beni bu ama alıştım, kimsenin beni anlamasını beklemiyorum. İçimdeki Tanrı inancı bile bunu karşılamıyor çoğu zaman.

Boş vakitlerimde onunla konuşuyorum, ne varsa anlatıyorum ona benim babamdan çok onunla dertleştim tabi o asla cevap vermedi yani fiziksel olarak. İçimde kalbimde onun bana yol gösterdiğini hissediyorum bazen, ama çoğunlukla yalnızım ben.

Hepimiz öyle değil miyiz falan deme. Kimse değil.

Açıkçası çevremdeki çoğu insan sadece kendini kandırıyor en azından bana göre

Ne anlatıyorum bilmiyorum.

Gitmemeliydin be. Ne oldu bilmiyorum ama sen benim için önemli birisi olmalıydın.

Böyle gitmen güzel değildi. Senin için bir şeyler ifade etmiş olmalıydım öyle hissettim çünkü.

Bu yaptığım kesinlikle aptalca ama olsun.

Sonuçta hayatta yaptığımız çoğu şey objektif bir mantık çerçevesinden geçmiyor zaten.