denizcinin çığlıkları

 Ardına baktı yıpranmış hırkasına takıldı gözleri arkasında yanan limana nazaran. Döndü önüne derin bir nefes aldı.

Yorulmuştu, uzun bir yolculuktu ve geldiği bu son nokta onu yine bir sona çağırıyordu.

Haykırmak istiyordu atlattığı o fırtınaları yaşatmak istercesine fakat yine de susuyordu.

Denizci hep susuyordu sanki biri dönüp baksa gözlerinden yıkıldığını anlayacak gibi kaçırıyordu bakışlarını.

Limandan çok uzakta bir taşa yaslandı, çevresine insanlar toplanmıştı; onu duymak, suçlamak, belki de aşağılamak için .

Peki dedi denizci, buradayım ve anlatacağım dinlemeyeceğiniz şeyler için yıkılışımı göstereceğim size.

Buradan adı bilinmeyecek kadar uzakta bir ülkede yaşadım ben.

Sizin gibi dertlerimiz yoktu orada;

Sabah kalktığımızda ilk işimiz vücudumuz değil varlığımızı doyurmaktı.

Sizin duygularınız yoktu orada mesela kimse başka birini sevmediği zaman vurmazdı ona oturup konuşurduk, insanlar kötü olan pek çok şeyden önce oturup konuşsaydı  ruhunuzu bu kadar çok kirletmezdiniz.

Gün doğumuna sözler söylerdik, kimse ne söylediğini bilmez çünkü bunun önemi yok bizim için.

Sahi sözlerin ne önemi var ki ?

Dinlemeyen, anlamayan, düşünmeyen insanlar için çabalamanın ne anlamı var ?

Bunu sizin tanrınız istiyor olamaz.

Kimsenin canı boş yere yanmazdı orada.

Hak diye bir şey vardı bilseniz asla ayrılmayacağınız bir renkti o.

Dağınık saçlarını savurdu kahverengi ve hüzün dolu gözleriyle kalabalığa baktı.

Ne anlamı vardı ki konuşmanın ?

Salt benliklerden öteye geçemiyordu bir türlü.

Yanan limana doğru baktı ateş gözünü alıp onu etkilemişti.

Ben buralara ait değilim dedi evet bunu haykırmak istiyordu hatta.

Sizin gibi görünüyorum sizin gibi yaşıyorum ama sizin gibi değilim dedi.

Hiç kimse bunu değiştiremeyecekti buna inanıyordu.

Çok az şeye inanıyordu fakat inandığı şeylerden emindi bunu iyi bir şey olarak düşünüyordu.

Konuşamıyordu, içinden kelimeler geçiyordu, hayal kırıklıkları, kırgınlıklar fakat tek yaptığı uzun ve derin nefes alıp vermekti.

Canı yanıyordu galiba cam cam olmuştu yüreği.

Hatta kırılmıştı öyle hissediyordu.

Yanan limana baktı ve evet dedi kırgınım.