Ankara

Uzun zaman oldu

artık her ne kadar eskiden nefret etsem de zamanla fark ediyorum ki

yazmak benim için kaçınılmaz sonlu bir şeye dönüşmüş ve olmadığı sürece kendimi yiyip bitiriyorum.

eskiden insanlardan uzaklaşıp sakinleşmek iyi gelirdi biraz olsun huzur bulurdum

şimdiyse sadece hayatımın kaosunu daha da başıma sarmak dışında bir şey olmadığını gördüm

sadece...

aldığım her kararın ne kadar yanlış olduğunu düşünmeden edemiyorum

huysuz piçin tekiyim

çekilmez ve aksiyim

biraz griyim aslında

yıkanmaktan rengi solmuş beyaz bir tişört gibi hemde

çekilmez görüntüsünün acınası haline rağmen yılların anılarıyla giymeye devam ettiğin

ve ne olursa olsun devam etmem gerekiyor

yoruldum

sinir küpüyüm

fark etmez diyerek devam ediyorum yoluma

ama asıl fark burada başlıyor sanırım

ciğerlerim daralıyor

sanırım sigarayı da artık bırakmam gerekiyor

dışarı çıkıp hayatıma devam etmeliyim

gene yanlış insanlara güvenip

iyi niyetlerin suistimal edilmesini seyretmeli

sonra kahrolmalı

ve insanlara ne kadar zarar verdiğimi düşünüp dibe batmalıyım

tekrardan.

bir süre dinlenip gene tutunmalıyım hayata

yeniden birilerine değer vermeliyim

belki yeniden bir şehre giderim

en başından karanlık sokaklara dalarak

evsiz çocukların solgun ellerine ekmek uzatmalıyım

ya da uzaklarda bir yerlerde

hala var olan bir tanrıya ulaşmak için bugünden itibaren

gözlerimi kapatıp yürümeliyim

ya da ne fark eder

şuradan çıkıp hayatımı daha da berbat hale ve kırmızılara boyasam acaba

acaba şu an çıkıp kendimi denize atsam

karanlığa boğulsam

karanlığımda boğulsam

sonra yetmezmiş gibi alevlere kafa tutan devlerin önünde diz çöksem

ve beni tanrıçaya ikram etseler

keskin yaşlı bir bıçakla

sonra gözlerimi açsam

bir sel olsam

yahut rüzgar

essem dağlara doğru

derviş olsam mesela

mesela sussam

sonsuzluğa kadar

insan olduğumu unutacak kadar sussam hem de

öylesine bir sussam ki

en sonunda hiç konuşamasam

sanki hiç yokmuşum gibi devam etse devran

belki de zaten hiç var olmamalıydım.

özür dilemenin hadsizliğiyle cezalandırsalar beni

sanki yetmezmiş gibi sevda prangaları

elem diye bir çukura atsalar beni

iyiden iyiye bokunu çıkarayım duygularımın

körelteyim hislerimi

ellerimle yoklayarak bulsam mesela yolumu

ne olurdu

sanki

her neyse beni ben yapan

yok olup gitse bir anda

yaprakları savururken sonbahar

beni da öyle alıp götürsen dünyadan

insanlığın insan olmayı becerememiş yanlış konuşan zarar veren bireyi olarak

çekip gitsem

azrail alsa mesela

hadesin tarlalarına atsa

hoş zaten hangisi hangisiydi bilemiyorum artık

hangi tanrının kuluydum

hangisiydi beni yaratan

acaba hangi tanrı kime kızdı ki

ben bu haldeyim

sonra bir güvercin adını söylese bana

bir yağmurla gelen o serin hava gibi essen kalbime

ve bitse bütün bu kabuslar

Ey diye haykırsa tüm devran

cüceler önünde diz çökse mesela

doğa ana ağlasa

sırf sen geldin diye

ne olurdu ?