7-8.parça

Ve gitti göçmen kuşlar

ardından kaybolan güneş

karanlık ağırmış birazda

isyan gibi

bir odanın penceresinden

kayboluşlara bakmak gibi

-

sadece sen kal

bulutlar da gitsin

akşam siyahlar düşsün eline

ve umut o sarı seslenişleriyle

-

bir sabah ayazında

çakıllarla kaplı o uzun esrarlı yolda

çiçeklerin peşinden şarkılar söyleyerek

kırmızılarla gidiyordun.

uzun kefenler ve

titreyen soğuk

güvercinler de gitmişti

daracık  odalarda ve kentte

neşeli şarkılardan

ve kemanlarla kurulmuş bir orkestradan

kaçmış ürkek ve solgun yüzlü

çilli bir çocuktur artık hüzün

-

yağmurlu saçların

ve dolapların arkasında

gizlenmiş bakışların

ve sahne ışıkları altında

devlere gülümseyip

dans edişlerin var bu sabah

-

ve bırak ipleri

uçurtmalar ardından gelsin

sen bir şarkı fısılda

sadece..

-

ve bir yaz akşamından kalma gülüşü vardı

asla oturup ağlamazdı ve gökyüzü gri değil gibiydi  şarkı söylerken

araçlar o kadar da metal değilmiş

duvarlar tunç değilmiş sonra

meğerse sorun güneşe bakmakmış

kanatlarımız yanmadan..

-

ardından gitsin turnalar

ve sarılıklarını seyret güneşin

bırak sevdalar hüzünlere karışsın

sen ey gökyüzü gözlü

sal bütün limanları

denizcilerin çığlıkları düşsün

kulağına

denizin şehrinin yanışını izleyelim beraber

tüm olanlardan sonra

bir çınar sessizliğiyle

ve denizcilerin bağrışları ile uyandım..

-

ve sen EY ruhlar silsilesi

çığlıklar topluluğu

kayboldum

kayboldum seninle

-

bütün haykırışlara inat ey diye haykırmak için.